Laat ik eerst aangeven waar ons onderzoek naar de effecten van podcasten in het perspectief van meervoudige geletterdheid om draaide. Met het introduceren van podcasten in het onderwijs gaat het volgens ons in principe om het aanreiken van nieuw gereedschap bedoeld om het proces van leren en studeren op een specifieke manier te bevorderen. Onze vraag is dan: hebben we goed begrepen wat de student/leerling/gebruiker wil, nodig heeft en bereiken wil en is hij in staat dat te realiseren met datgene wat we voor hem gemaakt hebben en/of daartoe hebben aangepast. Lastig is dat dat we kunnen twijfelen aan de mate waarin we studenten kennen en wat we weten over wat ze kunnen.
Ik kijk even wat verder dan ons project 'lang' is en bespeur dan dat het zoeken naar de betekenis en de mogelijkheden van meervoudige of digitale geletterdheid niet alleen goed te verantwoorden is vanuit de vraag naar de functionaliteit van het gereedschap en de mogelijkheden van de gebruiker, de leerling/student. Het project heeft ook een belang voor het verwerven van een beter begrip betreffende het 'nieuwe leren' maar dan vanuit het perspectief van de lerende zelf. Met de digitalisering van de communicatiemiddelen zijn nieuwe manieren van sociale interactie ontstaan; ruimte en tijdgebondenheid zijn vloeiend geworden, in rap tempo ontwikkelen zich nieuwe vormen van informatie, kunst en amusement; de deelnemers zijn net zo vaak consument als producent; leerling als docent; toeschouwer als deelnemer: kortom de digitalisering heeft de spelregels en het speelveld vloeiend gemaakt. Hoe levendig kan leren dan zijn?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten