Computer says no...

De opvatting dat de computer een fenomeen is met eigen regels en een eigen wil wordt duurzaam gevoed en onderhouden door beheerders van systemen en netwerken. Een soort poortwachters waar je maar moeilijk langs kunt komen en die verregaand kunnen bepalen wat er wel en wat er niet mag. En zo kan het gebeuren dat het vrij en onbekommerd werken met digitaal communicatiegereedschap belemmerd wordt door de op slot gezette infrastructuur. En dat staat op gespannen voet met wat we web2.0 noemen. In een nog niet zo ver verwijderd verleden was de controverse tussen gebruikers en beheerders duidelijk. Dat is veranderd. De weerstand tegen het vrij gebruiken van digitale faciliteiten lijkt sterk verminderd maar ook op een subtiele manier door het management overgenomen te zijn, op een subtiele manier getransformeerd in strak gereguleerde gebruikers accounts en content management systemen als Blackboard. En als er iets niet gaat... computer says no.
Maar daar waren we ons niet zo van bewust toen we na de geslaagde presentatie in Veldhoven afspraken maakten om in het nieuwe collegejaar een verspreidingsproject voor het gebruik van podcasten op te zetten.
Nu is al tweemaal de plaatsnaam Veldhoven gevallen. Even toelichten wat het was en waarom het succesvol verliep. Het betreft een IT conferentie die op 12 en 13 april in Veldhoven heeft plaatsgevonden en in het teken stond van innovatie en ICT, c.q. innovatieve ICT middelen onder de titel Bits, Brains en Games. Wat toen nog als het ROC MN podcastproject genoteerd stond werd tijdens de conferentie vertoond, verteld en toegelicht. (Zie ook http://web.mac.com/paulscheulderman/iWeb/DSC/ROCMN-project.html waar alle podcasts en de achtergrond terug te vinden zijn.) We waren in staat een begin te laten zien van wat er mogelijk is als je met eigentijdse tools en uitdagende opdrachten ROC-studenten met hun interactieve zie-cultuur laat werken. Naarmate de sessie vorderde nam het tumult toe: voorstanders en tegenstanders van dit soort nieuwerwetsigheden namen min of meer de presentatie over (en ook daar maakten we weer een podcast van). In het vuur van de strijd werd onze vraag naar de bijdrage van podcasten aan educatieve doeleinden, omgezet naar de vraag 'wat je nou helemaal met een filmpje aan het leerproces kon toevoegen'. En toen daar ook nog Apple hardware en software bij betrokken bleek te zijn, werd het helemaal onrustig. Het doel was bereikt: podcasten stond in het brandpunt van de belangstelling. Centraal stond niet de vraag of podcasten (c.q. werken met cross media) in het onderwijs mag maar op welke wijze podcasten ingezet kan worden om tegemoet te komen aan wat wel een rijke leeromgeving genoemd wordt.